Nika Strzemińska, znana również pod pseudonimem Nika Déka, to jedna z najważniejszych postaci w świecie sztuki polskiej drugiej połowy XX wieku. Córka Władysława Strzemińskiego i Katarzyny Kobro, dwojga wybitnych twórców awangardy, uważana jest za spadkobierczynię ich twórczego dziedzictwa. Dzięki jej pracom możemy przekonać się, jak silne wpływy miała na nią sztuka rodziców, ale także, ile oryginalności i świeżości wniosła do tego dziedzictwa.
Nika Strzemińska urodziła się w 1925 roku w Łodzi. Od najmłodszych lat miała kontakt ze światem sztuki. Jej ojciec, Władysław Strzemiński, był jednym z najważniejszych polskich artystów awangardowych, twórcą teorii unizmu i spoglądającego nieustannie ku przyszłości. Matka, Katarzyna Kobro, pochodziła z rodziny o silnych tradycjach artystycznych – była rzeźbiarką o międzynarodowej renomie. Dom, w którym dorastała Nika, był miejscem burzliwych dyskusji na temat sztuki, spotkań z ciekawymi ludźmi, miejsce, gdzie zderzały się różne style, poglądy i doświadczenia.
Nie dziwi więc, że od najmłodszych lat Nika interesowała się sztuką. Początkowo były to rysunki i obrazki, potem prace, które stawały się coraz bardziej skomplikowane. W wieku zaledwie 16 lat zadebiutowała swoją wystawą, a rok później została przyjęta na studia na Wydziale Organizacji Przemysłu Artystycznego w Szkole Wyższej Zawodowej, gdzie poznała swój warsztat plastyczny.
Po studiach Nika Strzemińska kontynuowała twórczą działalność, koncentrując się na malarstwie, rzeźbie i tkaninie artystycznej. Jej prace nieustannie zaskakiwały innowacyjnością i oryginalnością. Podążała śladami rodziców, kultywując ducha awangardy i nawiązując do jej estetyki, ale robiła to na swój sposób. Jej prace są pełne ekspresji, często abstrakcyjne, z wyraźnymi odniesieniami do naturalnych form. Na jej obrazach można dostrzec wpływy różnych trendów, od konstruktywizmu przez postmodernizm, a nawet pop-art.
Choć Nika Strzemińska zmarła w 2017 roku, jej dorobek artystyczny nadal przyciąga uwagę krytyków i badaczy sztuki. Dzięki działalności artystycznej i zaangażowaniu w dyfuzję idei awangardy, Nika Strzemińska zajmuje ważne miejsce w historii sztuki polskiej XX wieku. Choć odbiorca zawsze będzie musiał pokonać dystans, jaki dzieli go od sztuki tak dojmująco osobistej jak jej, to zdecydowanie warto poddać się temu wyzwaniu.
Fascynująco pochłaniające i inspirujące, prace Niki Strzemińskiej łączą tradycję z nowoczesnością, są jak ciekawy dialog z przeszłością, który, choć wydaje się niezrozumiały, fascynuje swoją unikalnością. Są testamentem jej talentu, pasji i nieprzeciętnej osobowości.